محمد سیفی – وطن

ای وطن! ای ریشه‌ی من، عشق من! اندیشه‌ی من

گور من! گهواره‌ی من! قلب پاره پاره‌ی من!

بگو از اونا که رفتن، تو رو بی صدا شکستن

بگو از اونا که موندن، دلتو این جا شکستن

با همه عذاب دیروز، دل به فردای تو بستن

توی این روزای خوبم، می بینی که با تو هستن

اما من، نه اهل سودام، نه به فکر ترک اینجام

اهل تو، از ریشه‌ی تو، خاک تو، خون تو رگهام

ای وطن! ای ریشه‌ی من، عشق من! اندیشه‌ی من