علیرضا مقصود – تک پسر عاشق

ورس1

پیش خودم میگم اگه نبودی میمردم

معنی نداره زندگی بدون تو برام کلن

عاشقی با تو حس شده و تن منو برد

زنده کردی اون منو که هی غصه میخورد

تویکه رخت زیبا تر از صد تا گل پونه

تو که بوی بدی رو تنت نمیمونه

بیا دستتو بذار رو سمت چپ سینم

بذار تلخی بشه شیرین و شیرین بمونه

پست پنجره روشنه 2 شمع رنگی

بیا اینجا برقصیم تا صبح بخندیم

اینقدر ببوسمت بگی دیوونه نشو

بگم اگه نباشی من میمیرم بی تو

دخترک خندون زاییده مهر

به پات مییفته تموم قافیه شعر

منم تک پسر عاشق فقیر تر از فقیر

که چند ساله شدم به پای تو اسیر

زیباییات زیادن و زبون من لال

میگیرم از عمق نگات تکی تکی کام

مینویسم زیاد بشی عاشق شعرام

تاکه برسه چفت بشه اسمتو امضام

بکش روی گونه هات یه قاصدک سفید

دیدی پیچ زلفت منو کجاها کشید

ولی دیدم توی چشات باوفای عجیب

گفته بودم می‌بینیم مما نورای سپید

توی قلب چشات شدن ستاره ها زیاد

دلمو نمیزنه اون شیرینی نگات

بذار لالایی بخونم تاکه خوابت بگیره

بدون پره درده اینجا بد جور عجیبه

زیباییات زیادن و زبون من لال

میگیرم از عمق نگات تکی تکی کام

مینویسم زیاد بشی عاشق شعرام

تاکه برسه چفت بشه اسمتو امضام

بوی عطرت منو شبا غرقم میکنه

زندگیم از طعم لبت سرما میخوره

تو خوبیات میمونه رو این تن بیجون

به همه بگو که اون بی من نمیتونه

چراغای شهرو بازم یاد رنگ چشات

محل نمیده اون منو دیوونه میخواد

تو آغوشه پره دست و زانوی غمه

یه حرف زد هک شده روبازوی چپش

خودشو میکشه یه وقت غمتو ببینه

علي اینجا نیمه شبا تو فکرت میشنه

پسر دریا اینجاست که پره رازه شبش

ولی نمیذاره غرق بشه قایق تنت

اخ نشه زیر بارون خیس بشه گونه هات

نشه دور بشی بدجور بشه خالی جات

نشه یه وقت بگی دیگه منو نمیخوای

باز کنم واست اغوس تو بگی که نمیای

من نشدم خیره بشم تهش فراموش

بذارم بازم ببوسمت زیر نور خاموش

توی چال گونه ات منه بیخبرو ببین

تموم شعر منی بیا پیش خودم بشین