محمد شابازیان – چشم به راه

نمیدونی که از وقتی تُ رفتی

گلای باغچه هم پژمرده میشن

دله ابرا میگیره نیستی اینجا

میاد بارون به جات میشینه پیشم

کبوترا ندارن آب و دونه

تُ وقتی واسشون دونه نپاشی

همه دنیا شدن همدسته هم که

توی دیوونه پیشه من نباشی

کورس:

مــــن..

هنو چش براهم

کجایی تُ ماهم

بیا بیا و برگرد

حسودا رو سیاشن

نــــه..

بدتو نمیخام

غمه تووی چشمام

گله روی گونت

خشک شده لای شعرام

همون دسته گلایی که آوردی

هنوزم روی طاغچس چش براهت

شبم دلتنگه تُ میشه همیشه

ازون وقتی که نیس موی سیاهت

منه مغرورو می بینی چجوری؟

شدم بازیچه ی حرفای مردم

تمومه آرزوم اینه بیای تا

بگیره خونمون باز عطره گندم