Farhad Besharati – Ragbar

پاره ابر هوس آلود بهارانم من
رگباری سرکش و جوشان و خروشانم من
پرم از شوق تراویدن از خواهش باریدن

ابر پر بار بهارم رگبارم باید ببارم
کاش می شد با شراب عشق مست و مدهوشت کنم
در قدح ریزم ترا ای نوش جان نوشت کنم

کاش می شد که شبی با شرر خواهش خویش
آتشی بر جانت اندازم زشوق و اشتیاق
زیر باران تنم آنگاه خاموشت کنم

تا فراموشت نگردد شهد نوشین وصال
آنچنان در آتش لذت بسوزانم تو را
که حدیث آتش دوزخ فراموش ات کنم

ببر نا آرام تن را از قفس سازم رها
قصد جان آهوان دشت آغوش ات کنم
و تو را با پخشی جانم هم آغوش ات کنم