امیر درویش – برگرد

(ورس یک)

دیگه بدتر از این نمیشه که

شدم یه دیوونه که تو خودش میپلکه

همش در میاد لجم فراری از جمع

لعنت به بغضی که بد موقع میترکه

بعد رفتنت آسمون بارید

بهت گفتم این دنیا جای ما نی

این قلب یرو فقط واسه تو میتپید

اما سرد شد رابطه تا هیجان پرید

برو تصمیمت محترمه

گفتم به همه این دخترمه

صد دفعه بهت گفتم منو بازی نده

با اینکه به تو ببازم لحظه‌ی بردنمه

چیشدش که شدی بازیگر

یرو آسمونم بود اون چشمای آبی رنگ

چشمام گشت چقد دنبالت تو این شهر

را میرم الان مینویسم برات با دله تنگ

(کروس)

بی تو سرده این خونه از وقتی که نیستی

چشمام هیشکی رو ندید از وقتی که رفتی

برگرد ، برگرد ، برگرد

(ورس دو)

برو دخترم یاده من نباش هردومون

بیهوده میکردیم واسه هم تلاش

پا بگیر دوباره با یکی دیگه

من که باختم ، تو خودتو نباز

کجا‌ رفتی دخترکم

هنوزم اخلاقایی دارم که بات مشترکن

میگفتی خیلی جاها کم میارم توی راهم

میگفتم هرکاری هم بکنی پشتتم من

گفتم هرچی میگی بگو اما نگو برو

هنو میده تنم بوی تورو

دروغ بود که گفتم میگردم دنبال یکی مثل تو

چون دل من میخوادش دقیقا خود تورو

نمیخواستم گاهی تر شه گونت

دلم لک زده واسه صدای بچگونت

که حالا هر دختر بچه ای میبینم یاده توئم

کاش موقع رفتنت منم مینداختی توی کولت

(کروس)

بی تو سرده این خونه از وقتی که نیستی

چشمام هیشکی رو ندید از وقتی که رفتی

برگرد ، برگرد ، برگرد

(ورس سه)

چقد دنبالت شهرو گشتم

بعد رفتنت مستم هرشب

شبا که زورکی خوابم میبره

واسه از جام پا شدنم دو به شکم

حتی نمیکنم ساعتو نگاه

هیچی مهم نیس اما این نی حق ریه هام

خودتم دیدی دلمو آتیشش زدم چقد

واسه اینکه تو سرد نشی باهام

هنو چک میکنم همه چیتو هنو پاهام

بی جونه انگار واسادم لب تیغ

موندم بعد تو با صورتی مچاله

گفت خدا بد نده هرکی منو دید

تلخ ، مثه کردن به تو عادت

مثل اخرین نخ پاکت

غمگین مثه دل بارون

که میگن دوس دارنش زیرش همه میرن با چتر