امیر بهشتی – درد مشترک

این شهر خاموشه دلهار پر از غمه

این آخرین تصویر از سقوط آدمه

این شهر پر از غصص

هواش سنگینه

با این که بغض داره ولی

بارون نمیگیره

ما یعنی درد مشترک

ما یعنی روح پر ترک

این همه گریه کافیه

ما یعنی زخم پر نمک

ما یعنی درد مشترک

ما یعنی روح پر ترک

این همه گریه کافیه

ما یعنی زخم پر نمک

بمیرم واسه احوالت

که مثل من پر از دردی

تو هم دنبال نور

وسط تاریکی میگردی

بمیرم واسه اون چشمات

که هر روزشو بارونه

زمستون های بی پایان

نصیب هر دوتامونه

این عمری که میره اسمش زندگی نیست

این ثانیه ها وارث درد و غمن این حال خوشی نیست

ما یعنی درد مشترک

ما یعنی روح پر ترک

این همه گریه کافیه

ما یعنی زخم پر نمک

ما یعنی درد مشترک

ما یعنی روح پر ترک

این همه گریه کافیه

ما یعنی زخم پر نمک