یتن – چشمای من واسه تو

تو دسته باد تند کشته ميشه قاصدک چشماى من واسه تو تو ببين بجاى من شايد رنگى ترين رنگ سياهى بود بايد بشم همسفره درشکچيه راه مرگ

چشماى من واسه تو هرچى ديدم بسه ميدم کرکره پلکو پايين قوى ميشم بعدش نه رفتنى ميبينم نه خنجرى تو دست اين روشنايي زمين گيرم کرده

چهرت تو حافظمه از کورى نترسونم جنگيدم با تنهايي هر جورى بلد بودم

چشماى من واسه تو عطره تنت واسه من خيلى ساله که دربه دره راهتمو کله خرو عاشقم هرچقد محاکمم کنن باز اين جرمو ميشم مرتکب زندگيه پرتنش ديوونه بودنه ميروعه رو تنت چشاى سفيده کورش

با خط بريل مينويسه خدا همينجاست تش روح پر ميزنه ميشه جدا از اين خاک با دو تا دستى که دارم ميگيرم تو آغوش تنه گرمو نرمتو واسه يبارم که شده منو تجربم بکن بزار پاى سادگيم اصلو فرعشو طعمه مرگو مزه کن همه سرگزشتتو ميدونن من آبيم تو زرد ميکنيم دنيارو سبز کافيه باهم باشيم فقط

من واسه ترسيدن خيلى خستم حتى از مرگم نميترسم بى تو نفس کشيدن از يادم رفته بيا چشامو بگير از من

بيا بگير بجاى من ببين منو زجه هام صداى قلبتيم تو اين بازيگر خونه که همه پى نقشن ساده ترين ميشم بگو بخاطرم بمير

بميرم...

جلو چشمات ميشه اين کوه خم گور گرفتم سوختم

تو هيچوقت ماله من نبودى حتى قد سر سوزن

حقمه بسوزم باز زمين بکوبم

چشماى من واسه توإ ديگه بزار اينو کل عالم بدونن

جلو چشمات ميشه اين کوه خم گور گرفتم سوختم

تو هيچوقت ماله من نبودى حتى قد سر سوزن

حقمه بسوزم باز زمين بکوبم

چشماى من واسه توإ ديگه بزار اينو کل عالم بدونن

چشماى من واسه تو بم يه نگاه ساده کن هروقت آيينرو ديدى ياده من بيوفت منه قاصدک به جون ميخرم باد وحشيو بزار پرپر شم برم بودن وصله تنه من نيستش تا کى بايد بزنيم زخم به قلبه همديگه ذره ذره هرتيکتو جمع ميکنم هرشب ميچسبونم بهم مرحمه درد من ميشه

اين ديوارا ميبلعن منو بيتو

هرشب دارن تنگ تر ميشن هى شکستنم فقط خنديدم

چشماى من واسه تو بودنت واسه من تو دادگاه پاييز باز بکن محاکمم دارو ندارم تويي کجا برم بيتو حتى تو شهر خودمم مسافرم

چشماى من واسه تو من هيچى نميخوام توام مثله باقى ميرى نمياى ماها کسى پشتمون نيست فقط تکيه ميديم به ديوار پام بيرون از اين گليم نمياد خون يکدوم رو زمين ميريزه اينبار چشماى من واسه تويي که کوريمو خواستى تو يه درختى که بايد بى ريشه شى باز

من آبيم تو زرد ميکنم دنيارو سبز حيف نيستيم کناره هم

حيف جوونيم بود واسه رسيدن بت رد شدم از رو مين کوه کندم هنوز کلى حرف دارم پس سنگ صبوره من صبوريش کو؟

چشماى من واسه توإ گريه کن باش تقديم به تقديرت گره خورد باز واسه گرفتنه حقم از اين زندگى هر روز ميشه گره مشتام...

جلو چشمات ميشه اين کوه خم گور گرفتم سوختم

تو هيچوقت ماله من نبودى حتى قد سر سوزن

حقمه بسوزم باز زمين بکوبم

چشماى من واسه توإ ديگه بزار اينو کل عالم بدونن

جلو چشمات ميشه اين کوه خم گور گرفتم سوختم

تو هيچوقت ماله من نبودى حتى قد سر سوزن

حقمه بسوزم باز زمين بکوبم

چشماى من واسه توإ ديگه بزار اينو کل عالم بدونن