میلاد بیلی – به ساعتت نگاه کن

رفیقم میگه بکش کنار هیپ هاپ چیه!اصن مگه پول توش هَ؟ هه ولی من همه عشقم رپِ پاش برسه کلّیمو میفروشم،دگ توضیح نداره اون پای تخته منو با کفشه پاره دیده و نیست تو شک!از بچگی نوزدرو دوست نداشتم پَ مطمعن باش ک ۲۰ میشم،ولی نیتم این نبوده بشناسنم به هر قیتی،با تحریفه دوروغ اَ یه واقعیت یا لطمه زدن به هر عصمتی،خیلی حسّه باحالیه ک همون جا ک فک کردی باختی میفهمی برده بودی،مثه نخوندنت اَ ی موضوعه چرتی ک بالاخره میفهمی مهره بودی،مثه وقتی ک لای کلّی فقره فرهنگی گشنه و تشنه دنباله سی دی های زهره بودیم،همه انتخابامون اَ رو دسته هم بود ک جا نمونیم،تو کثافت کاری پیِ نمره بودیم!حالا من با ابرو های گره خورده با ی غبغبه بزرگ و دله مرده حرفامو ختم میکنم ب ۱ جمله؛ب ۱ جمله ،به ساعتت نگا کن ببین چند دقیقرو ادم بودی،دستِ چند تا رو گرفتی با کم پولی،فهمیدی دنیا هیچی توش نداره؟ یا رسیدنو ترجیح میدی با هر زوری! هنو دلیل میاری واسه رد شدن اَ رو هم!میگید اینجا ایرانه ما مجبوریم؟ولی من بازم میگم بی تقصیرن اموزشی نبوده ک همه میترسیدن،شنیده نشن بازارو میسنجیدن،اگه کال نمیچیدنشون،میگندیدن،گوشام آشغال گرفته میفهمی نَ،میفهمی نَ،(((خودکاره شما بالغ نی،انگیزتون اَ بیخ کجه حاجی،اینا در حدّه دردو دل بود والّا میدادم ی دیس ترکِ نابی،خودکاره شما بالغ نی نَ انگیزتون اَ بیخ کجه حاجی حاجی،اینا در حدّه دردودل بود والّا میدادم ی دیس ترکِ نابی)))تو گشنه های سرما زدرو دیدی؟با چش دیدم اونارو با پوست لمس کردم،کسایی ک واسه اجاره ی خونشون رفتنو با قسمِ ناموس قرض کردن،همونایی ک از حسرت خسته شدن جونشونو کفِ دست گرفتن،قول دادن ب زنو بچشون ک یا باس بمیرم یا با پول برگردم!!من نمیگم کارشون درسته!ولی میسوزی ببینی کفن تن کردن!این ینی ۱ تاره مویِ من،میتونه ببنده رستورانتو،پس سفت بگیر استکانتو،این دورو ورا نمیگیرن حسّه فانتو،از میکروفونت درست استفاده کن!با توپ چل تیکه داری هف سنگ میزنی؟۱ کاره بزرگ تر سازنده تر،اصن تو لاتی برازندته بازنده من!ولی خوندن اَ دردی که ۴ تا فک کنن تنها نیستن ناله کردن نیست،متوجه شدی یا بازم بگم؟من شغلم رپ نیستو باید برم از این که حرفامم گوش دادید مچکرم،(((خودکاره شما بالغ نی،انگیزتون اَ بیخ کجه حاجی،اینا در حدّه دردو دل بود والّا میدادم ی دیس ترکِ نابی،خودکاره شما بالغ نی نَ انگیزتون اَ بیخ کجه حاجی حاجی،اینا در حدّه دردو دل بود والّا میدادم ۱ دیس ترکِ نابی