علیرضا زنگی – پناه

لایق عشق تو نیستم
دارم میرم از شهر چشمات
دنیای تو خیلی بزرگه
من کوچیکم واسه دنیات

میشه مگه این همه خوبی
یه جا تو قلب یکی جا شه
تو لایق اینی که یک عمر
پناه شونه تو باشه

روزای تاریکم نمیذاشت
واسه شب تو ماه باشم
وقتی که از صد جا شکستم
چجوری تکیه گاه تو باشم
باید برم اگه بمونم
قلب تو هم تو دست باده
از خود گذشتنم یه عمره
عشق تو به من یاد داده

روزای تاریکم نمیذاشت
واسه شب تو ماه باشم
وقتی که از صد جا شکستم
چجوری تکیه گاه تو باشم

خسته تر از اونم بتونم
عاشق شمو باز دل ببازم
سخته ولی میرم که این بار
دنیامو تنهایی بسازم

روزای تاریکم نمیذاشت
واسه شب تو ماه باشم
وقتی که از صد جا شکستم
چجوری تکیه گاه تو باشم